Zoektocht door bergen

Moeilijk voor mezelf, 
maak ik de dingen om heen.
Hoe groot, hoe klein, hoe zwaar, hoe fijn,
Bergen creëren, kan ik als geen één.

Soms verlies ik de controle, 
over alles wat ik doe en voel
En kan ik niet meer duidelijk zien
Wat ik nou eigenlijk wil en bedoel.

Ik voel soms dat ik word gescheiden 
in twee delen van mijn ik.
Vechtend zoeken zij hun weg, 
waardoor ik zelf bijna stik.

De beklemming die dit mij geeft
Dwingt mij tot een onmogelijke taak
Van zwart en wit weer grijs te maken
Waarmee ik soms mensen raak.

Dan laat ik mijn gevoel weer gaan, 
zonder controle over het hoe
En kan ik weer gaan uitleggen waarom 
ik de dingen doe zoals ik doe

Maar dat wordt niet altijd begrepen 
door alles om mij heen
En krijg ik het weer voor elkaar en 
voel me dan immens alleen.

Zo houd ik mijn doorbroken cirkel, 
dus toch maar weer in stand.
Dit is niet wat wil, maar heb dit alles 
Soms zelf niet in de hand.

Ik weet dat het af en toe beter is, 
de bergen te laten zijn
Maar de zoektocht door deze hoge bergen, 
voelt tevens zo verdomde fijn!