Destructieve verbondenheid

Twee mensen met elkaar verbonden
Verbonden in liefde maar ook in strijd 
Deze verbondenheid kent zonden
Maar deze worden verblind door de tijd 

Met tijden samen, steeds vaker alleen
Gevoelens en gedachten in elkaar verweven
Muren gebouwd om innerlijke leegte
Waar is de eigenheid gebleven?

De leegte van samen geeft een enorme band
De verbondenheid een veilige haven
Dat houdt het samenzijn in stand
In stand de impulsen die verslaven

Eigenheid verdwenen naar de achtergrond 
Waardoor de eigen ik niet meer kan groeien
Die juist de diepste dalen doorstond
De verdwenen ik die de liefde dood laat bloeien

Destructieve verbondenheid ziet alles zwartwit
Continue strijd geeft reden tot verlaten
De eigen ik zoekt een pad waardoor het zichzelf niet split
Maar wil constructie niet binnenlaten

De angst die de afhankelijkheid in stand houdt
Staat stevig vooraan in de rij
Ook al voelt de afhankelijkheid zo vertrouwd
De wankeling is echter zeer nabij

Voor een moeilijke keuze staan deze twee mensen
Het gevecht van liefde en strijd is teveel
En hoe zij ook zouden mogen wensen
Zijn deze wensen nog wel reëel?