Een dag

een dag vol tumult
in een sluier van angst omhuld
woorden schieten te kort
nu ze niet meer nodig zijn
nu daden reeds gesproken hebben

tijd voor verantwoording
het uitleggen van de onoverdachte reden
dat ik weg ging en zei
het ga je goed

jou liet rondlopen met een hart
dat bloed
ik er de liefde liet uitdruppen
zoals uit een versleten kraan,
die het verschil tussen warm en koud niet meer weet

niets moeilijker dan de acceptatie dat er geen perfect evenwicht bestaat
geen formule tot succes
was die er maar
dan zou ik ze vergeten
en alles in de handen leggen van
onvoorwaardelijke liefde