Bemoei je niet met mijn leven, laat me maar

Bemoei je niet met mijn leven, laat me maar

Morgen alweer een gezamenlijk gesprek
Niet dat het zo vaak gebeurd maar in gedachten zeg ik heel de tijd: hou toch allemaal je bek
Ik kan het allemaal wel alleen aan
Waarom moet ik die pijn van jullie dan ook nog eens ondergaan
Bemoei me niet meer met mijn leven dan hebben jullie geen pijn meer
Want als ik niks meer tegen jullie over mijn problemen zeg doe ik jullie geen zeer
Dan is het voor altijd goed en zijn we vrij
Ja tuurlijk er zal een rottere tijd aanbreken voor mij
Maar dat moet dan maar ik kan het wel aan
Heb dat altijd nog gedaan
Ik zal nooit anders zijn heb ik het idee
Dus mij helpen…dat heeft geen zin nee
Je kan wel over mij praten en vragen hoe het nou verder moet
Maar jullie krijgen daarover toch steeds hetzelfde antwoord: ik vind alles goed
Ik ga wel tegen alles in maar dat is omdat jullie me dan uiteindelijk los zullen laten
Hoeven jullie nooit meer met mij over mijn problemen te praten
Hebben jullie voor altijd rust en kan ik mijn eigen paden kiezen
Ik zal het echt niet van mijn eigen ik verliezen
Tot die vijfenveertig kilo en dan ben ik een vrolijke meid
Gun me nu alleen nog voor eventjes tijd
Ik ben er bijna bemoei je er nu niet mee en ga je eigen weg
Hier word ik alleen maar ongelukkiger van dat is wat ik zeg
Snijden zal ik niet meer doen
Dat heb ik een paar maanden geleden al gezegd en dat geloofde jullie toen
Maar heb het weer gedaan
Wilde toen niet meer bestaan
Maar nu rook ik en val ik af
En gaat alles goed het snijden gebruik ik niet als straf
Dat was voor de ontlading maar daar heb ik nu het roken voor
Bijna iedereen begrijpt het dat is wat ik hoor
Dat deden ze bij het snijden niet
Het komt allebei op hetzelfde neer is er dan niemand die dat ziet
Aan de ene kant wil ik om hulp schreeuwen maar dat heb ik al zo vaak gedaan
Ik moet m’n eigen keuzen maken en nu alleen door het leven proberen te gaan