Onmogelijke liefde
Je bent als de zon
Die me altijd helpen kon
Die mijn problemen ziet
Die mij helpt met me verdriet
Het is misschien raar,
Maar het ligt me nu zwaar
Om zo met je om te gaan,
Dat kan ik zo niet langer aan
Door dat gevoel,
Je weet wat ik bedoel!
Zolang ik bij jouw kan zijn
Voelt het het zo fijn
Zo fijn Als de zon die in je gezicht straalt.
Of alsof je iets moois binnehaalt
Als een zonnetje die schijnt
Maar achter de wolken verdwijnt.
De feiten die doen me zeer.
Stééds weer,, steeds meer.
Zo moeilijk voor mij
Want je lijkt zo vrij.
Weet niet wat ik moet,
Wil niet dat jij anders doet
Jij moet blijven als vandaag
Want zo mag ik je graag
Wilde dit je persé vertellen
Weet zelf niet waarom
Kon het je niet uitleggen
Want het klinkt zo dom
Besef dat je het me moelijk maakt,
Dat je me diep hebt geraakt.
Wil je alleen niet kwijt.
Vindt je een geweldige meid!
Reacties op ‘Onmogelijke liefde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!