vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Als stille getuige
een treurbeuk
zo staat hij nog daar
met zijn wijdvertakte armen
vol knisperend loof
overschaduwd hij kleine
grafzerken
als de veilige parasol
boven hun hoofd
indrukwekkend was
deze geschiedenis
van
zieke en verwaarloosde
weesjes
die men hier ooit
het laatste onderdak gaf
't waren dan ook
louter kinderen
die de baar omgaven
op weg naar
'n nieuw naamloos graf
Droomster
Reacties op ‘Als stille getuige’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!