Kindopa 01

Gisteren zat ik ergens in een restaurant.
Kwam daar ook een opa binnen,
met een kleindochter aan de hand.

Hij was, naar maatschappelijke normen,
helemaal niet mooi of sympathiek,
zijn gelaat en lichaam hadden rare vormen.

De eters aan de tafel bij ons langszij
spraken in bedekte termen,
over wat een viezerik hebben die daar bij.

Het kind echter, haar gelaat dat straalde
omdat zij het was die haar opa
voor dat avondje uit zelf overhaalde.

Als een grote koos zij het tafeltje uit,
waar hij moest gaan zitten,
en zij trok zijn colbertje voorzichtig uit.

Zo'n spontaniteit kan men slechts vinden,
in de grote liefde van een kind,
die laat zich niet aan uiterlijkheden binden.

Wij genoten onze maaltijd met meer plezier,
door het gedrag van dat kleine,
heerlijke mensje hier.