eeuwige herinnering

Ik wil dansen en zingen en reizen met jou
Er is geen reden om te blijven maar ik blijf
Tot de dag weer nacht wordt en de sterren vallen
en een haan kraait om de ochtend aan te kondingen
Ik wil koken en praten en vrijen met jou
tot de ochtend weer omslaat in de middag
en we uitgeput in elkaars armen liggen
er is geen reden om te blijven maar ik blijf
En de katten spinnen en de veulentjes huppelen in de wei
Ik wil praten en lachen en oud worden met jou
tot de dood ons scheidt van het leven
en jou bed plaats maakt voor het graf, of het mijne
Ik wil niet bang zijn want ook na de dood is er leven
tot we verdwenen zijn uit de herinnering
maar dat zal nooit gebeuren
want herinneringen sterven niet.