Papa

Papa, toen je doodging
Stond ik aan je bed.
En ik vroeg vergeving

Vergeving omdat ik dacht
Niet te zijn geweest
Wat jij had verwacht

Maar na je dood
Vond ik een brief
Waarin jij schreef
Ik had al mijn zonen lief.

Zowel de oudste
En de jongste
En die daar tussenin
Wij waren voor
Jou en mama
Geen eindpunt
Maar het begin

Jij had handen die ons aaiden
Woorden die ons paaiden
Maar vooral was jij rust
Voor je matrozen die na weken
Op verkenning in vreemde streken
Terugkeerden naar de kust

Ja papa, jij was het baken
De vuurtoren
Als wij ons op jou richtten
Liepen wij nooit verloren.



-Oh ja,
wat ik je nog niet heb verteld
omdat ik nog te veel man was...
Is dat ik zielsveel van je heb
gehouden.-