vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Toch zwaaide jij nog even
zag je handen bezig
in hun dagelijks gebruik
je neuriede en lachte af en toe voluit
in het poetsen
van de meubels
blonken jaren van tevredenheid
jij had je plaats gevonden
een groot gezin
dat groeide naar een nieuwe tijd
het huis is leeg
heb in stilte afscheid kunnen nemen
toch zwaaide jij nog even
wil melker
31/08/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Toch zwaaide jij nog even’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!