1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Parachute

Ik had beloofd je nooit te laten vallen,
Ik had je handen vast, we waren samen,

Door de wind die ons gevangen had,
Ookal had je moeite met vertrouwen in een ander,
Dat was niet de reden dat je me liet vallen, je nam alles af.

Ik kan geen kant op je kijkt om,
Maar jij bent buiten mijn bereik, telkens als ik dichterbij kom.

En toch schreeuw ik je naam, en voel de pijn,
Want je verdwijnt toch.

We hadden ruimte om de sterren te zien,
Het was uniek, elke nacht was dezelfde niet.
Nu heb ik niemand om te praten, dus vertel ik het liefst niet wat ik voel, Want ik doe alleen
mezelf verdriet, Dus hoop ik elke dag weer dat ik je zie,
of dat ik plots door de wind in je armen vlieg.

Ik zal je vast blijven houden, ook al vallen we diep.
ik zal zorgen dat ik nooit je handen verlies.
Ik hou je vast.


Wederzijds vertouwen toen we samen in het diepe sprongen,
Gewend geraakt aan hoe je was, ik kan al niet meer zonder.

Ik ben je kwijt, kijk overal maar zie de wolken.
Verwijt het mezelf, ik ben te snel verliefd geworden..

Het is laat, maar niet te laat,
Want ik val nu alleen, en nu val je met me mee .
En gebruik onze parachute.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Parachute Kwijt Liefde

Reacties op ‘Parachute’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Parachute