vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Striemt haar gladde huid
waar golven rollen
en gestuit worden door basalt
striemt de zee haar gladde huid
kolkt met hoge witte kuiven
onrust in het tij
zuigt en trekt haar eigen weg
in mui en onderwaterstromen
weet zij de agressie in te tomen
om daarna hoog de kanten op te komen
met een donderend geweld
gaat zij de confrontatie aan
zoekt een nieuwe vrijheid om te gaan
wil melker
28/08/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Striemt haar gladde huid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!