Veinst gewetensvol

de zolder ademt
al reeds lang verbruikte lucht
kraakt en kreunt in iedere zucht

door verstoring van zijn rust
en evenwicht schrikt hij op
uit lethargie en jarenlang gepeins

veinst gewetensvol
zijn schatten te bewaken onder stof
en afgedekt met smoezelige lakens

toen later het kale peertje knapte
en licht slechts door het luikje kierde
kon donker tijdloos zijn overwinning vieren


wil melker
27/08/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl