Als stormen woedden

Als stormen woedden

Als stormen komen, overdag,
je staat in het volle leven,
met gul en vriend'lijk warme lach,
Wat zoveel plezier kan geven.....!
Dan komt opeens daar dat bericht,
je lieve kind, zo klein, is dood!
Hij was jouw liefste levenslicht,
plotseling, weg... de nood is groot!

Er viel 'n bizar nare stilte,
in een mooi lijfje stil en klein.
Nu is daar een doodse stilte,
waar een druk leventje moest zijn.
Onbegrijp'lijk dat gebeuren,
waar was God nu, op zo'n moment?
Wij vragen dat steeds; en treuren,
hij was toch onze kleine vent.....

Deze vraag, die hoor je vaker,
het antwoord krijg je zeker, ooit!
God de Heer is toch de Waker,
't inzicht komt, als *Tijden zijn Voltooit*?
Nu is 't kindje in Zijn Armen,
het is veilig en geborgen!
De Liefde God's zal 'm verwarmen,
wachtend op dé Nieuwe morgen!