vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De Wereld
Ik fiets door het land van eenzaamheid
Mensen die ik ken zie ik
Ik zie vaten van geluk
Dan ben ik weg en verlies mijn geluk
Je weet het toch
Ik kom terug
Dan kom ik op het bed der gelukzaligheid
Eerst terug door dat land
Ik zie creaturen op een bed van mos
Fluitend fiets ik er doorheen
Ze pakken je beet
Gooien je terug naar het land van eenzaamheid
Zo kom je nooit meer terug
Ik kom nooit meer in het bed van gelukzaligheid
Er zullen mensen zijn die tegen je zijn
Ik wacht mijn kans af
Ingezonden door
Geplaatst op
24-08-2012
Over dit gedicht
Na een droom gehad te hebben heb ik dit gedicht geschreven
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bed Liefde Onrechtvaardig Val VerdrietReacties op ‘De Wereld’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!