Het oudje

eenzaam zit zij daar op de bank,denkend aan de vroegere tijd
aan haar reeds overleden man,nee van haar huwelijk had zij geen spijt.
dan nog haar kinderen,zij heeft ze lang niet meer gezien,
zullen niet komen, te druk hebben misschien.
stil zit zij te denken en de wens binnen in haar hart,
was ik toch maar bij hem,ik heb mijn tijd gehad.
dan nog het huisje,gebouwd met wel en wee,
zij waren zo gelukkig zij waren zeer tevree.
nu zit zij op een kamer,
en voelt zich daar niet fijn.
en iedere avond bid zij,
laat mij maar gauw bij hem zijn.