Verdriet die niemand ziet

Iedereen zegt: Laat werken die knecht.
Vol met verdriet en pijn voor haar zal nooit meer hetzelfde zijn.
Dat meisje kan het wel aan ze staat toch altijd vooraan.
Zal ik je wat vertellen???
Dat meisje ben ik.
En het is niet echt waar.
Maar het voelt wel zo naar.
Elke keer als ik in de spiegel kijk denk ik dat ik bezwijk.
Het duurt niet lang meer voordat ik ga,
maarja denk nou is even goed na.
Bang zijn is een slechte eigenschap maar als ik dan weer denk aan jouw is de wereld grauw.
De wereld werdt zwarter dan het nog was.
Dankzij jou ben ik bang dat ik nergens meer van houd.
Dat is niet het enige probleem.
Mijn ouders boos, kwaad alles wat ik nooit wou.
En alleen omdat ik zeï dat ik van ze houdt.
Is dat wat een ouder hoort te doen?
Je alleen maar hebben voor de poen?
Kinderbijslag noem maar op.
Vandaag of morgen sla ik mezelf voor de 24ste keer voor mijn kop.
Ik voel gewoon verdriet die niemand ziet.
Alsof ik wegga voor altijd , netals deze meid.
En spijt!!
Ik roep: Ik ga weg maar het is te laat.
Ik voel alsof ik ga voor altijd...