Een zonnig begin

Ik luister hier in het duister alleen

naar een illusie van eenzame gevoelens,

gedachten van vroegere tijden

aan een hart van steen.

Zojuist hoorde ik je zachte stem

als gezang van koud staal.

Nu kan ik je liefde geven

zonder verlies van vriendschap

zo zwijgzaam als duidelijke taal.

Ik wil in deze lange,zachte nacht

die omringd door mythische romantiek

met jouw gedachten dansen

en jouw beeldschone lichaam vertederen

terwijl mijn ziel wordt bespeeld door jouw muziek.

Je bent meer dan een aards gevoel waardig,

maar hemelse woorden kan ik niet verzinnen,

waardoor ik in voortdurende angst leef,

dat ik je mijn gevoelens nooit kan uitleggen

en ik je met mijn diepste liefde nooit kan beminnen.

In het tanende maanlicht

had ik die glinstering in je ogen willen bekijken,

maar het is nog te vroeg.

Nog even zal ik moeten wachten,

nog even zal de tijd moeten verstrijken