Mishandeling en als gevolg de dood

mishandeling

ooit was het gras groen

met de wolken oh zo blauw

een en al trots in mijn lichaam

was een zelfverzekerde vrouw



toen kwam jij in mijn leven

het leek allemaal zonneschijn

tot dat je mij begon te mishandelen

wat deed dat ongelofelijk pijn



ondanks de tranen langs mijn wangen

bleef je mij keer op keer slaan

verdomme zag je mijn verdriet niet

moest je echt zo lang doorgaan



elk lichaamsdeel

wist je piek fijn te bewerken

tot het bot toe gekrenkt

met al mijn brandmerken



mijn lichaam is nu van je af

in mijn huis ben jij verleden tijd

maar in mijn geest ben je nog bij me

waardoor ik nog steeds door jou lijdt



mezelf willen hervinden

de pijn uit mijn lichaam verbannen

eindelijk eens kunnen verder leven

met al mijn mooie plannen



ooit zal de zon gaan schijnen

dat wordt mij keer op keer verteld

maar hoe kan ik mijn wonden genezen

door dat verdomde huishoudelijk geweld



de hoop niet opgeven

zal er alles aan doen om te overwinnen

maar ik zoek nog die ene trouwe schouder

om mijn verdriet te uitten van binnen



mij dan niet zo eenzaam voelen

mijn hart kunnen uitten als het bloed

en als ik het dan nodig heb

dan zegt die persoon tegen mij

te vermijden en in haar ooghoek
vormt een traan.

Dan, wanneer een vriendin vraagt
of het wel gaat en langs haar arm
wrijft. Kan ze nog net een kreet
bedwingen van pijn, en laat het
meisje in een waan.

Toen de juf het per ongeluk zag,
ze wel iets moest verzinnen en
zei; ik ben gevallen, het is echt
waar, geloofde ze het, en liet
haar gaan.

Ondanks de onderdrukte kreten,
en de tranen langs het bleke
gezicht. Hielden de buren zowel
de gordijnen, als hun mond dicht.
met als enige getuige, de maan.

En het meisje wordt steeds bleker,
de blauwe plekken steeds meer,
langs haar rug, striemen, rood. En
op de dag dat ze niet op school kwam,
werd ze gevonden, dood.

www.tegenmishandeling.webklik.nl