Weer die angst in ogen

Weer die angst in ogen,
die lijken te zeggen ''help''
Door de woorden diep bedrogen,
kruipend terug in eigen schelp.

De angst en verdriet in het lijf,
gedachte ''springen met hoge sprongen''
Gemixt met de gedachte ''ik blijf''
maar verniel door drank en drugs mijn longen.

Inzien dat dat ook niet de manier is,
want eigenlijk is te zien dat het niet werkt.
Maar de gedachte blijft ''vervangen, maar blijven houden, vergis, gemis''
dat is daarmee gemerkt.

Want houden is niet weg te stoppen,
wat diep in het hart is ingeschoefd.
Is niet uit een lichaam weg te kloppen,
niet als het moet, niet als het niet hoeft.

Want wat in een lichaam binnen is gedrongen,
dat blijft ergens wel bestaan.
Tranen van verdriet zitten in de longen,
maar het houden van dat zal niet vergaan.