Pijn

ik lig in het gras,
en kijk naar de maan.

ik zie een huilend gezichtje,
ik zie een huilend meisje staan.

ik sta op en draai me om,
daar zit een meisje te huilen, krom.

ik loop naar haar toe,
en stoot mijn hoofd.

ik kan haar niet troosten,
ik zie een spiegelbeeld.

ik wil haar helpen,
maar spiegels praten niet.

ik loop weg, weg van het beeld,
ik doe, alsof het me niks scheelt.

elke dag die pijnlijke steek in mn hart
die elke dag erger word, en niet word verzacht.

ik kijk naar de sterren in de zwarte hemel,
er vallen 3 naar beneden, ik zit vol.

vol tranen, vol pijn,
omdat ik gewoon niet meer bij jullie kan zijn.

papa en mama, ik snap nog steeds niet waarom,
en ook niet dat het juist jullie overkom.

mijn beste vriendin is ook nu daar boven,
gestreden en pijn geleden.


door die slopende ziekte kanker
werd mijn situatie ook niet makkelijker.

in een grote groep mensen,
voel ik me nog steeds alleen.

ik lach elke dag,
maar elke dag is zo zwaar voor mij als een baksteen.

R.I.P. papa en mama 11 juli 2010
R.I.P. Jessica 30 oktober 2010

tell me; why?