vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Bos
Bos
Ik loop door het bos en kijk om me heen
Er is hier niemand toch voel ik me niet alleen.
De wind duwt me voort, richting een andere plek
Eerst zie ik niets alleen een zwarte vlek.
Ik open mijn ogen en opeens een fel wit licht
En toen die leuke neus, op dat geweldige gezicht.
En die lange bruine haren, binnenin sta ik in brand
Ze kijkt me aan en ze pakt m'n hand.
We vallen in het gras, en plots word ik heel erg loom
En dan... dan word ik wakker uit mijn prachtige droom.
Reacties op ‘Bos ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!