Voor mijn vrouw Lilian
Als er niet bent
wil ik bellen.
Ik ben reeds tevreden als ik je schaduw zie.
Jij doet mij
overhellen.
Je doet mij vallen voor je, op een knie.
Hoe traag
vliegt een seconde.
Een slak glijdt sneller voorbij.
Het blijft
een open wonde
zolang je weg bent van mij.
Ik kan
je liefde kauwen.
Laten smelten op mijn tong.
Op jou
mag ik alles bouwen.
Jij houdt mij voor altijd jong.
Zie je
't is geen Valentijn
En toch schenk ik jou die rozen.
Elke dag
bij jou te mogen zijn
daar heb ik beslist voor gekozen.
Ik neem
jouw lieve hoofd
zachtjes tussen beide handen.
Dan kus
ik jou als verdoofd
om dan naast jou in 't bed te landen.
Reacties op ‘Voor mijn vrouw Lilian’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!