Het stille meisje
Het vrolijke lieve meisje,
Veranderd in een zwarte wolk,
Ze is depressief, en kan om niks meer lachen,
Gestopt met praten en eten,
Kon dit maar anders zijn,
Het grote stille verdriet en de innerlijke pijn,
Nooit meer een leven, zoals zij had gewild,
Altijd heeft ze gezeik en gezeur,
En de leugens stappelen maar op,
Geen eigen ik, maar een leven naar hun,
Ze wilt dat deze strijd over is,
En dat ze niet meer hoeft te knokken,
De dot haar eigen boontjes, die ze niet eens lust..
Een leven zonder ouders, is het beste voor haar,
Maar een lief klein zusje, is alles wat ze wou,
Altijd alleen staan,
Geen troost of een knuffel kennen,
Het meisje van 6 jaar oud,
Met een leven op straat,
Zorgen voor haar eigen eten,
Die ze niet kan vinden,
Bedolven onder een berg sneeuw,
Word ze gevonden,
Door een jongetje met een bril,
Meegenomen worden naar zijn huis,
Waar zijn ouders het meisje zagen,
Geen warme trui of een sjaal die ze om had,
Alleen een dun shirtje,
Zo mager als een takje, werd ze verzorgd,
Niet willen eten, maar de weg naar buiten willen gaan,
Word ze tegengehouden, met een lief gebaar,
Eindelijk weet ze wat liefde is,
En is ze dankbaar voor al die goede zorg
Ingezonden door
Geplaatst op
15-07-2012
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleen Geenouders Verdriet ZorgReacties op ‘Het stille meisje’
-
Wauw heel mooi geschreven dit gedicht, is wel een beetje ontroerend. Maar mijn complimenten ;). Liefs
Laska119 - 16-07-2012 om 12:02
-
Dankje xxxx
Butterflygirl - 16-07-2012 om 20:18
-
Zo mooi gedicht, ik ken het verhaal soms niet geloven maar het gebeurd ook echt waar. Complimenten en 5 sterren
Angel-on-your-side - 03-08-2012 om 15:16
-
mooi geschreven:)
Soe-zie - 17-09-2014 om 22:24