Dementie
Ik ben maar een mens
Verdwaald en verstrikt soms ontspoord
Moet ik me op andere verlaten
Omdat het de buitenwereld stoort
Ik moet me overgeven aan vreemde
mijn familie houd daarin de wacht
Ik moet iedereen maar vertrouwen
ik zelf heb hierin helaas geen kracht
Moment opnames voor mijn dierbare
helaas ondervind ik dat aan het lijf
Altijd moeten luisteren naar vreemde
Daar waar ik woon en verblijf
Ik weet heus wel wat ik wil of doe
denk maar niet dat ik je niet kent
Omdat je mij zo niet herkent
wilt niks zeggen over wie ik voor jou bent
Jullie weten net zo goed als ik
dat ik soms even verdwaal
Neem het me dan ook niet kwalijk
en maak niet van alles zo'n verhaal.
Leid me dan even weer op mijn rails
wijs en help me dan naar de weg
Maar besef dan ook dat ik het vaak niet kan
voordat je jou oordeel ten onrechte leg
Praat over mij niet met Zij of hij
alsof ik niet meer besta
Maar met respect en waardering
zoals ik mijn eigen weg ga
Ik ben maar een mens
met mijn ups en met mijn downs
Je vader ,moeder,broer ,zus, nicht of neef
maar absoluut geen clowns
Ik zie de wereld nu eenmaal anders
ga ik terug in een tijd die ik alleen ken
Dat mag voor een ander dan raar wezen
Maar ik voel me veilig daar waar ik dan ben
Ik hoop voor jullie allemaal
dit niet hoeven mee te maken
Alles achterlaten mijn eigen spulletjes
Niet eens zo erg dan vergeten
waar ik vroeger over wilde waken !
Anita Tilmans
Reacties op ‘Dementie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!