De witte bladzijde die zwart was

Gedachten gaan af en aan.
Verandert door het verleden, maar is het blijvend?
Ik begin mezelf te ontdekken.
Kan ik het nog veranderen?

Genegeerd, gepest en allemaal in het verleden.
Helaas ben ik dat vergeten.
Maar toch beïnvloed het me nu nog.
Ook al ben ik het vergeten.

En dat is het rare.
Het heeft me gemaakt tot wie ik ben,
Maar alles van toen is weg.

Vreemd genoeg heb ik alleen het goede onthouden.
Alsof die zwarte bladzijde wit was,
Maar hij was toch echt zwart.

En als ik nu ergens anders kom.
De wereld wil zien; nieuwe mensen ontmoet.
Dan voel ik me voordat ik er kom al ondergeschikt.
Alsof mijn onderbewuste het over genomen heeft.

Alsof mijn onderbewuste nu nog geloofd wat er toen tegen me is gezegd.
Wat me toen is aangedaan.

En ook al vecht ik er tegen,
Ook al zeg ik 100 keer in mezelf dat het een leugen was.
Mijn onderbewuste vecht terug.
En hij is sterker, veel sterker.

Wanhopig wordt ik, waarom is het sterker?
Het is zoveel jaren geleden waarom voel ik het dan nog steeds?
En heeft het wel zin om er tegen te vechten, als ik weet,
Dat mijn onderbewustzijn toch sterker is.

En de mensen om me heen, ze begrijpen me niet.
zij voelen niet wat ik voel.
Zij denken niet wat ik denk.
En ik probeer angstvallig het roer over te nemen.
Stappen te zetten over mijn angsten heen.

Op een dag zal ik winnen,
En dan zal ik bevrijd zijn van mijn verleden.