Stil en Bedonderd

Stil en bedonderd voelt het verlaten,
en voel ik me best wel alleen.
Nu afwachtend zo sta ik,
ga je echt langzaam van heen?

Sta nu verzwegen en verlaten,
voel mezelf nu behoorlijk machteloos.
Blijft bedenken maar verlaat geen pad,
voel me verdrietig gek genoeg niet boos.

Ik weet dat jij leeft met verdriet en angsten,
inleven in je problemen dat probeer ik wel.
Maar jou redden lukt mij blijkbaar niet,
uit jou verleden jou noemende hel.

Verder weet ik niets te zeggen,
dit was mijn reactie van jou gedicht.
Begrijp me nu alsjeblieft niet verkeerd,
maar ik klap dit opengeslagen boek niet dicht.

Ik heb de bedachte sleutel draagelijk bij me,
zal zelf nooit sluiten je kent me dus dat zal je weten.
Als je maar goed nadenkt met wat je doet,
en dat je dit zult onthouden, ik zal je niet vergeten.