vorige gedicht
vorige gedicht
Ooit
OOIT
ooit was ik,
een hoopje as,
puur verdriet,
puur misserie...
En zo alleen..
Iemand die dit niet kent,
weet niet wat ik nu bedoel.
Helemaal gebroken,
lopend in de duisternis.
Niets hoor ik
om me heen,
nadenkend over wat ik mis.
wachtend op die ene dag,
die verlossende dag
Reacties op ‘Ooit’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!