Te laat

Ik zag je staan
Onderaan het pad
Je was weg gegaan
Ik was het helemaal zat
Maar even was ik in de waan
Dat je mij toch niet alleen zou laten staan

Ik liep al dichterbij
Dat was geen goed idee
Jij draaide je rug naar mij
En ik zei niet ‘neem mij mee’
Toen jij wegliep van het samen ‘wij’
Zwijgend zonder dat één van ons iets zei

Duizend woorden
Verzwegen en ongezegd
Die wij in gedachten hoorden
Talloze malen gewogen en uitgelegd
Die verbitterd van binnen mij vermoordden
Met de van liefde-haat doordrenkte koorden

Het is te laat
Ik laat een traan
Niks heeft meer gebaat
Dus moest je nu wel gaan
Al heb ik het nu zelf te kwaad
Want ik verloor mijn allerbeste maat