Spijt van pesten

Elke dag weer hetzelfde gedoe dat ene meisje met die rare kleren of dat ene jongetje met die lelijke vader.

Elke dag moesten we wel iemand anders pesten.

En nooit was het met opzet bedoeld maar we dachten er niet bij na hoe die kinderen zich voelde.

Tot je op een dag eens gaat nadenken: Hey, hoe zou dat meisje zich voelen?

En dan voel je de pijn, je gaat nadenken en beseft wat je met iemand anders leven doet.

Pesten is niet leuk als je erover nadenkt.

Als je iemand echt kent merk je hoe dat persoon is en dan heb je nog niet het recht om te pesten.

Laat anderen mensen in zijn doen en kijk naar je zelf.

Niemand is perfect.