Het voelt koud
Het voelt zo koud, koud van binnen.
Gevoel? Heb ik jaren geleden kwijtgeraakt.
Liefde? Heb ik lang niet meer gevoeld.
Geluk? Nooit meegemaakt.
Ik heb alles kwijt geraakt, iedereen wie ik lief had.
Alles waar het nu om draait zijn leugens.
Wordt ik gestraft van alles wat ik heb gedaan?
Alle leugens waar ik zelf in ben gaan geloven?
Mensen de grond in te laten zakken, voelde het goed?
Nee, ik loog tegen mezelf, ik heb mensen pijn gedaan.
En nu is het tijd dat ik alles beter doe.
Toch voelt het koud.
Ik was het meisje dat sterk in haar schoenen stond, maar waar ben ik nu? Met pijn en verdriet loop ik al jaren door de straten, met de hoop dat alles weer normaal wordt, met de hoop dat ik weer geloof in me zelf.
Moest het nou zo gaan? Misschien vind ik me zelf.
Misschien is dit mijn lot en moet ik zo door het leven gaan, maar... Waarom ik? Heb ik niet genoeg meegemaakt?
Ik wil rust, ik wil geluk, ik wil liefde.
En elke dag Elke uur Elke minuut heb ik de hoop dat alles weer wordt zoals het was.
Ook al doe ik toch zo mijn best, nooit zal het zo mooi worden, want ik moet eerst me zelf vinden.
Maar het voelt koud.
Reacties op ‘Het voelt koud’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!