Het veranderd steeds maar

Beetje bij Beetje,
begon de zon weer te schijnen.
Druppels die van de gletsjer rolden,
als damp in de lucht gingen verdwijnen.

Beetje bij Beetje,
brokkelde de gletsjer dood.
Druppelde het water naar beneden,
richting die diepe koude sloot.

Beetje bij Beetje,
klom het weer op langzaam naar boven.
Dampingen richting de lucht,
durfte en kon weer geloven.

Beetje bij Beetje,
begon het weer te kraken.
Vielen er scherpe stukken naar beneden,
begon me weer zorgen te maken.

Beetje bij Beetje,
zie ik het weer langzaam omhoog gaan.
De hoop is weer iets gestegen,
ik durf het nog altijd aan.