Believe

Met de trein heen en weer,
Elke weekend op en neer.
Je raakt er aan gewent,
Je bent allang blij dat je er bent.
Even bij elkaar zolang het kan,
Als je terug moet baal je ervan.
Dat gevoel van binnen als je elkaar weer ziet,
Die kriebels in je buik dat vergeet je niet.
De glimlach op elkaars gezicht,
En de ogen op elkaar gericht.
Dat is toch wel het mooiste wat er is,
En als ik dit zo schrijf, dan weet ik hoe erg ik je mis.