Het vogeltje van geluk!

Laatst was ik alleen thuis,
En ik keek uit het raam,
En ik kan nu nog steeds niet geloven,
Wat ik toen in het midden van de tuin zag staan.

Het was een klein vogeltje,
Met om zich heen een glanzend licht,
Ik ben toen naar buiten gegaan,
En voelde de warmte op mijn gezicht.

Het vogeltje vloog op,
En kwam zitten op mijn hand,
Ik voelde me gelukkig,
En weg was mijn geweten en mijn verstand.

Een intens gevoel van veilig zijn,
Omhelsde me op dat moment,
Ik liet de wonderen toe,
En zag, wat niemand op deze aarde kent.

Ik keek nog eens goed naar dat vogeltje,
En wist dat hij in mijn verbeelding zat,
En ik kan niet goed uitleggen wat ik voelde,
Maar het was een bezit, van iets wat ik lange tijd niet had gehad.

Het was een vogeltje van geluk,
Wat me toen is komen helpen,
Het heeft me weer doen leven,
Door zachtjes aan mijn wonden te stelpen.

Dat kleine vogeltje van geluk,
Of het nu bestaat of niet,
Ik wens ieder zo'n vogeltje toe,
Waardoor de mensheid weer de wonderen ziet.