Eenzaam meisje

Ik zie een meisje,
Ze rent hard naar een berg.
Ze heeft tranen in haar ogen,
Wat houd ze weg.

Ze rent hard naar boven,
Ze is moe maar stoppen doet ze niet,
Dan stopt ze,
Kijkend wat ze achter liet.

Haar ogen zijn rood,
Rood van de tranen.
Alles is 1 waas voor haar,
Haar gevoel kan ze niet langer laten varen.

Ze denkt aan wat mensen zeggen,
En de pijn die ze haar doen,
Waarom verdien ik dit,
Dit word nooit meer zoals toen

Haar tranen vallen,
En er ontstaat een meer onder de berg,
Ze besluit te springen,
Ze vind het niet eens erg

Ze laat zich achterover vallen,
Ze voelt dat ze zweeft.
Weg van de problemen denkt ze.
Ze voelt de vrijheid, waar ze in leeft.

Dan raakt ze het water,
En word alles zwart.
Geen pijn geen emotie
Ze is weg uit het ellendige gat.

Op de bodem ligt haar lichaam,
Maar ze vliegt nu met een engel mee.
Weg van de problemen en stress,
Ze heeft er vrede mee.

Nu is ze vrij,
En ziet ze het licht,
Ze kijkt nog 1 keer achterom,
En daarna sloeg ze het boek voor altijd dicht