Verdriet als een sluipend vergif

Verdriet is als een vergif dat langzaam werkt
Bij alles wat misgaat, wordt het verdriet versterkt
Je kijkt niet meer naar de mooie dingen om je heen
Onder al je vrienden, voel je je alleen

Verdriet is iets als een inktvlek op je hart
Een zwarte vlek vol weemoed en met smart
Een vlek die moet slijten met de jaren
Dat kan dat doffe gevoel verklaren

Verdriet moet je niet wegstoppen of negeren
Verdriet moet je ondergaan, dat moet je leren
En na een tijdje dan geef je het verdriet een plekje in je hart
Dan spreek je jezelf toe, kom op het is over met die smart

Je krabbelt dan weer langzaam overeind en loopt weer door
Op je eigen tempo, maar je gaat ervoor
Langzaam komt de vreugde in het leven weer terug
Dat gaat stapje voor stapje, vooral niet te vlug

Je ziet je vrienden weer om je heen
Je bent weer terug, je bent niet meer alleen
Maar je redt het, je hebt je zelf overwonnen
Je bent een nieuw leven begonnen.