Ziek van liefde
Ongenadig word je geslagen,
door de stilte om je heen.
Merkwaardig leeg verlaten,
Voelt je hart en zo intens alleen.
Keiharde klonters in je hoofd,
die maar niet willen verdwijnen
Scherpe scheuten door je ziel,
die zich maar niet kan bevrijden.
Afgebroken lijn
Opgedroogde dorst
Aangetaste lust door liefde
Stil en lijdend van snijdende pijn.
Hoeveel moet je nog dragen,
van wat je nooit begreep,dat
zo ontzettend diep van binnen
vergiftigd en opgevreten kon zijn
Ingezonden door
Geplaatst op
05-06-2012
Over dit gedicht
Een emotionele fase uit mijn leven...Deze is voor jullie een begrip voor jullie emotionele fase...hopenlijk een steuntje in de rug voor jullie!
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bevrijden Hoofd VerdrietReacties op ‘Ziek van liefde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!