Arabische nacht

Onder een zwartblauwe nachthemel
in de gloed van de witgele Maan
luister ik naar het stil gewemel
uit onze tuinen en ben voldaan.

Tussen duistere dadelpalmen
verkoelt de damp uit lelievijvers
zoele nachtlucht. Ver weg weergalmen
knallen en ik weet: wij zijn blijvers.

Wat onze vijand ook maar bedacht
ons kruit is nog lang niet verschoten
al zijn er barsten in onze macht
ons paleis heeft nog bondgenoten.

Krekels tjirpen en kikkers kwaken
jij neuriet en legt je sluier af.
Terwijl binnen de wachters waken
delft men buiten de wallen een graf.