1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Meidag

Wit licht siddert op de vensterbank
tekent schaduwen met scherpe lijnen
nu lig ik hier langzaam te verdwijnen
blijft het blad van onze vriendschap blank

Telkens ik door mijn geheugen mank
blijf ik mij opnieuw aan jouw blik schrijnen
buiten lente, zon schijnt door gordijnen
van je stem vervliegt nu reeds de klank

Waarom doen we nu niet wat we zouden?
samen in de warmte van de stad
terwijl we één keer elkaars hand vasthouden
samen duiken in een koel zwembad
luisteren naar de vogels in de wouden
liefde heeft vaak niet meer nodig gehad

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Eenzaamheid Lente Liefde Verdriet Vriendschap Zon

Reacties op ‘Meidag’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Meidag