Laat me gaan.

Ze zeggen wees sterk en alles komt goed, maar geen enkel mens weet wat dit met mij doet.
Nee geen liefde enkel de haat, en elke dag besef je opnieuw dat je leven vergaat.

Ze denken me te kennen maar dat is maar schijn, ik geef ze de kans maar niemand kijkt door mijn ogen en ziet de pijn.
Geen tranen over mijn wangen geen hoop in mijn hart, alleen de littekens op mijn armen door de wereld die mij vergat.

Het verleden is wat jou zo heeft geraakt, ze kunnen kijken naar je maar niemand weet wat je meemaakt.
Elke dag sta je op midden in de strijd, elke avond ga je slapen met de vraag wanneer is het tijd.

Je wilt weg van alles je wilt niet meer leven, waarom ga ik niet dood niemand die er iets om zal geven.
Nee het is over laat mij maar gaan, dit is mijn tijd, mijn tijd om te gaan.