Ik ben in de war..

Je brengt me in de war..
Als wielen zonder kar..
Draai, rol ik weg..
Weg van begrip. Zoals ik zeg..
Wanneer je enkel naar me kijkt of met me praat..
Maar nooit en te nimmer mijn gevoelens schaadt..

Waar ik je ook zie..
Waar of met wie..
Altijd voel ik me fijn..
Omdat je altijd bent zoals alleen jij kan zijn..

Maar bij elke aanraking, elke knuffel en zelfs elke kus..
Weet ik dat ik nooit écht bij jou zal horen. Dus…

Jij weet dat, jij DOET dat..
En ik vind het niet erg. Ik heb wel erger gehad..

Maar toch raak ik in de war..
Vind ik je nou leuk of niet?
Ben jij mijn kar?
Hoor ik bij jou, zodat de wiel niet wegschiet?
Hoe zou het zijn als het echt zo was?
Hoe zou het zijn als ik merk dat ik perfect bij jou pas?

Je brengt me in de war..
Zoals ik al zei..
Jij bent niet mijn kar..
Er is geen échte ‘wij’..
En toch zou ik het best wel willen..
Maar er is niets en niemand die mij uit deze friendzone zal tillen..