vorige gedicht
vorige gedicht
nooit genoeg
van jou kreeg ik al nooit genoeg,
want jij was zo lief voor mij.
en altijd maar dat geploeter en gezwoeg,
zo werd jij ook niet blij.
dus om simpelweg wat voor mij te doen,
dat geen moeite vergt....
is mij volkomen smelten met een zoen.
zo werd mijn band met jou hecht.
nooit genoeg kreeg ik van je lach,
en toen die avond op het bal...
deden wij samen de wals,
dat was nog eens een dag!
heb me lief zoals ik ben,
kus me nooit genoeg.
met jou wil ik eeuwig verder leven,
maar trouwen is nog een beetje vroeg.
Reacties op ‘nooit genoeg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!