lantarenpalen

Nog wachtend op de lantarenpalen die aangaan
Zie ik de duisternis mij omhullen
de schaduwen zijn eindelijk voldaan
het is nu mijn buurt om de leegte te vullen

De lantarenpalen moeten nog steeds worden ontstoken
de leegte drukt zwaar om mijn ziel
daarom snap ik volkomen
waarom ik dit gat in viel
Het leven in de afgrond valt mij zwaar
ik wil leven in het land daarboven
maar iedereen vind mij nu raar
Ze willen mij niet meer geloven

ik weet dat ik nu zoeken moet
maar in het donker valt dat niet mee
dus zonder die lantarenpalen ben ik er nog wel even zoet mee

De lichten gaan aan
ik kijk om me heen
en gelukkig, ik zie ze staan