Gedicht over HIV
Zou je uit mijn beker drinken als je wist……
Ik ben een meisje die gekust wil worden,
maar niemand komt nog dichterbij.
Iedereen weet dat ik iets giftigs heb in mij.
Ik heb hiv, het is besmettelijk.
.Ik heb het heus niet opzettelijk.
Het is een ziekte, een ziekte die ik kan overdragen.
Deze ziekte moet ik mijn hele leven bij mij dragen.
Door die ene jongen, ben ik nu besmet.
Hij deed het niet met opzet.
Hij kan misschien niet weten dat hij me besmet heeft.
Zo maar de ziekte aan mij over geeft.
Nu wil niemand naast me zitten,
Niemand die mij een kus wil geven,
Te bang dat hij het over kan nemen.
Niemand wil met mij knuffelen,
Niemand wil mijn hand schudden.
Niemand die mijn vriendje wilt zijn,
Ik heb het heus niet voor de gein.
Niemand wil mee vriendinnen met me zijn.
Te bang om straks ook besmet te zijn.
Het is onzin, ik ben geen gek ding.
Ik ben bang om dood te gaan,
Ik ga iedere dag die strijd met mijn ziekte aan.
Iedere dag, iedere week, iedere maand, ieder jaar.
Als ik ziek ben vraag ik mezelf af, is het nu gedaan.
Want er komt een dag dat mijn lichaam het niet meer trekt.
Dat mijn lichaam zegt ‘nu is het genoeg,
ik kan het niet meer aan, ik heb mijn best gedaan’.
Van deze ziekte kom ik niet meer af.
Ik heb het, en ik draag het bij me tot in mijn graf.
Niemand wil deze ziekte,
Je moet niet zo stom zijn als ik.
Geen condoom gebruiken, het domste wat je kan doen.
Ik ben achteraf echt een oen.
Als ik de tijd terug kon draaien,
Had ik het niet zo gedaan.
Dan was ik nooit zonder condoom met die jongen naar bed gegaan.
Maar het is gebeurt, ik heb het toch gedaan.
Ik ga verder met de strijd tegen hiv, de ziekte die in mij zit.
Ik blijf ziek mijn hele leven lang.
Een ziekte die er nooit meer uit kan, die ziekte gaat zijn gang.
Hij doodt al mijn witte bloedcellen.
Hoe wil ik dan ooit nog herstellen?
Ik kan niet meer herstellen, ik zou nooit normaal kunnen zijn.
Niet meer zijn zoals jij.
Maar zolang ik blijf leven, Ben ik tevreden.
Ik ben een meisje die gekust wil worden,
maar niemand komt nog dichterbij.
Iedereen weet dat ik iets giftigs heb in mij.
Ik heb hiv, het is besmettelijk.
.Ik heb het heus niet opzettelijk.
Het is een ziekte, een ziekte die ik kan overdragen.
Deze ziekte moet ik mijn hele leven bij mij dragen.
Dus zou je uit mijn beker drinken als ik sero positief ben??
Ingezonden door
Geplaatst op
16-05-2012
Over dit gedicht
ik moest dit gedicht maken voor school het was een opdracht maar ik vond hem zo mooi, dus zette ik hem hier op deze site hoop dat je hem mooi vind
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Aids Hiv SeksReacties op ‘Gedicht over HIV’
-
Gelukkig was dit een opdracht. Even dacht ik dat je het zelf meemaakt. Dan wilde ik voor jou de hoopvolle woorden schrijven : men is reeds erg ver met de behandeling. Een kwestie van tijd en men heeft de symptomen overwonnen. Helaas nog niet de ziekte zelf.
Verwijderde gebruiker - 16-05-2012 om 15:29