Meeuwen

op een dag ergens in de vreemde universum
liep ik alleen over het strand bij petten.
de grote betonnen dijk achter me gelaten
de meeuwen achterna nar wat nog komen moet
verward door gebeurtenissen in het nabije verleden
geraakt, betreurd en ongerust zet ik mijn voetstappen
die weg zakken in het natte zand
de eerste pier voorbij gaant zonder enige blik
de tweede pier negerend gepasseerd.
mijn ogen op het zand gerust, kijkend naar wat er niet meer is
bij de derde pier stop ik
werp een blik op de stenen rug in de branding
spreid mijn vleugels en vlieg
vlieg langs het strand, met de meeuwen aan mijn zij.