Een wereld van verdriet en geluk

Uren,dagen,maanden, jaren
Zit ik uit mijn raam te staren
Te wachten op de ware
Zoveel gebeurd in het verleden
Zat voordurend in moeilijkheden
Het veroorzaakte vele diepe sneden
Maar snapte nooit waarom ze dat deden

Zoveel haat dat ik in hun ogen las
Ik was makkelijker te breken dan glas
Elke keer dat ik in de spiegel keek
Zag ik hoe ik opnieuw door mijn pijn bezweek
Kon nooit mezelf eens zijn
Elke ochtens stond ik op met pijn

Elke dag stond er een lach op mijn gezicht
Toch was dat maar schijn
Want vanbinnen verging ik van de pijn
Van alle ellende die ze hebben aangericht

Elke dag keek ik uit het raam
En besefte toen, ik ben gewoon eenzaam
Geen vriendinnen geen steunen.
Niemand waarop ik in moeilijke tijden kon leunen

Nog steeds wachtte ik op de ware
Met mijn moed al in de schoenen gezakt
Uitgeput, vernederd en zo verzwakt.
Maar toen kwam jij
Jij maakte me weer blij
Jij bestreed de pijn
Na lang grauwheid felle zonneschijn.

Ik dacht is dit echt
Maar das was zo jij was zo lief en zacht
Door jou kwam ik weer op kracht
Het was het einde tegen het gevecht
Wij zijn samen één
Voel me nooit meer alleen

Uren, dagen, maanden, jaren
Wil voor altijd hierin blijven dwalen
Met jou in mijn leven
Kan ik alleen nog maar gelukkig zijn
Zonder verdriet, angst en pijn.
Wil ik voor altijd de jouwe zijn