vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Die klap
Ik wil je vasthouden
Niet meer loslaten
We konden elkaar alles vertellen
Zonder een woord te zeggen
Zonder te praten
Maar toen was er die klap
Die klap in mijn gezicht
In mijn hart
In mijn leven
Een klap die alles verpestte
En helemaal op mij gericht
Woede aanvallen begonnen zich te ontwikkelen
Vlammen stegen op
En het ''ons'' verdween
Nu zijn we niet meer ''wij''
Nu zijn we samen alleen...
Reacties op ‘Die klap’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!