Gevoel en Verstand

Met ingehouden adem
en een ondeugende hartslag
strompelen we over het bospad.
Waar in het zonlicht
vol verwachting een bank wacht.
Achter de bladeren de zon.
Het hoofd wil je aanraken
maar het hart volgt het verstand.
Gedachten die elkaar raken.
Verbonden,zo sterk,
zo pijnlijk
als de rivier die verderop
stroomt.
Magnetisme trekt de polen
echter weer uit elkaar en de weg terug word agelegd.
Jij zet mij weer terug af.