Arme vader

ik was klein, ik was jong
ik was verdwaald, en ik was iets kwijt , het was mijn tong
ik vond hem terug maar niet dankzij jou
ik knoopte de eindjes aan elkaar, en hing weer in het touw
weer terug op straat, maar niet arm
liep weer langs de weg. en alles was zo kalm
ik had zoveel geleerd maar niet dankzij jou
ik hield nu mezelf warm, ik beschermde mezelf tegen de kou
ook al zat jij naast me, ik zat op een lege bank
en lichamelijk was je er ook wel. maar het hart was kwijt
de geest zwierf ergens rond maar niet in mijn buurt
en als ik je nodig had, kwam je maar niet,
of te laat, en ik wachtte, van uur naar uur
en ik noemde je vader, maar die was allang weg
ik zag je als een vreemde, en ik was toch echt gek
dat ik je iedere keer weer deed geloven
en ik was de gene die iedere keer weer het vuur deed doven
en de dingen die je zei tegen mij, die waren gelogen
dat hoorden zelfs de doven
en van ons twee ben jij de armste en ik de rijkste
geld. ja geld. dat was het belangrijkste
want waardeloos papier, daar had je het op gemunt
want zonder dat, had je waarschijnlijk niks gekund.