Kaarten huis

het witte tuinhekje achter in mijn oma's tuin was nu bloed rood
jij kwamen stampend en schreeuwend in mijn dorp
en je namen alles mee, wat los en vast zat
zelfs mijn hoofdpijn waar ik toch al last van had

maar die kwam snel weer terug. door de oorverdovende knal
het veegde alles weg, en zelfs de hoop die ik had, bracht het ten val
muren van de huizen waar mensen die ik kende in woonden
die stonden er niet meer maar ook niet minder toen ik ze aan mijn nabestaande toonde.
ik zou graag willen zeggen dat ik het niet zag gebeurde en dat ik alles loog
maar het is het tegenover gestelde, en iedere ochtend word ik wakker, met een andere hoop
met een andere droom val ik ten slaap
ik verlies steeds iemand anders, ik speel steeds een verkeerde maat
het verkeerde ritme, en de verkeerde toon
en steeds zeggen ze , oefening baart kunst, echt waar het loont
maar liegen en bedriegen leer je ook niet in een dag
dat is wat jij kan en wat je doet, maar dat betekent niet dat het mag
echt geloven in je zelf dat is het ene
maar denken dat je hier de beste bent, dat je hier de gene bent
die hier alles kan, waar het van getolereerd word
dan zit je waarschijnlijk nog vast, in je eigen droom oortwolk
waar moord en doodslag gelijk staan aan normale normen en waarden
waar die flat die je omver had geblazen gelijk stond aan een huis van kaarten